Ένας άνθρωπος που μπορεί να μιλάει για Μουντιάλ, για μπάσκετ, για κάθε άθλημα, λόγω της εμπειρίας και των γνώσεων του. Ο έμπειρος γκαρντ Γιάννης Γκαγκαλούδης, με αφορμή τη μετεγγραφή του στο Αιγάλεω παρά τα 40 του χρόνια, μίλησε στην αθλητική εκπομπή του Πρώτου Προγράμματος της Ελληνικής Ραδιοφωνίας «Πρώτο και στα σπορ» με τους Τάσο Επιτρόπου και τους Παναγιώτη Ραμαντάνη, Γιάννη Στιβακτά, σχετικά με την εγχώρια και διεθνή καριέρα του. Αναφέρθηκε σε κάποια ιδιαίτερα στιγμιότυπα της ζωής του, αλλά και σε αποφάσεις που πήρε προσφάτως.
Φυσικά δεν παρέλειψε να αναφερθεί στην αγάπη που έχει για τον Παναθηναϊκό και ειδικά για το ποδοσφαιρικό τμήμα, που όπως αποκάλυψε «είναι ο καημός μας».
Τέλος, έριξε την ευθύνη για την αγωνιστική και όχι μόνο αρνητική εικόνα του ποδοσφαιρικού Παναθηναϊκού στον Γιάννη Αλαφούζο, το οποίο χαρακτήρισε «άνθρωπο του Ολυμπιακού»!
Είσαι είκοσι χρόνια στην πρώτη γραμμή, όσον αφορά την επαγγελματική σου πορεία στο μπάσκετ. Είσαι κοντά στην ηλικία των 40 ετών και συνεχίζεις να παίζεις ακόμα μπάσκετ.
«Να φανταστείς τώρα πάω στην Κόρινθο μαζί με την κόρη μου για να παίξω σ’ έναν φιλανθρωπικό αγώνα με την Εθνική Βετεράνων, για ανθρώπους με κινητικά προβλήματα».
Από το Αιγάλεω στον Ηρακλή;
«Πριν σου απαντήσω, από τα εφτά μου χρόνια μέχρι τα δώδεκα ήμουν στο ποδόσφαιρο. Από τα δώδεκα μέχρι τα δεκαπέντε ήμουν στο χάντμπολ, έχοντας συμμετοχή και με την εθνική ομάδα. Και μετά πήγα στο μπάσκετ».
Σε κέρδισε το μπάσκετ τελικά;
«Ξεκίνησαν όλα σαν ένα αστείο, μία πλάκα, γιατί έτυχε να φοράω ένα τζίν παντελόνι και μου είπαν πως δεν μπορώ να παίξω έτσι μπάσκετ. Αλλά, όταν μπήκα στο γήπεδο συνειδητοποίησα ότι μ’ αρέσει».
Το μπάσκετ είναι σαν τη Γερμανία. Όπως λέμε ότι στο ποδόσφαιρο νικάει στο τέλος η Γερμανία, έτσι και στο τέλος νικάει το μπάσκετ;
«Στο τέλος νικάει η Νότια Κορέα». (γέλια)
Στεναχωρήθηκες που έχασε η Γερμανία;
«Το ευχαριστήθηκα όσο τίποτα άλλο. Παρόλο που είμαι άνθρωπος που δεν έχει εμπάθειες με λαούς, όπως η Γερμανία ή η Τουρκία, καθώς άλλωστε έχω αγωνιστεί και σ’ αυτές τις χώρες».
Είσαι άνθρωπος που έχει αγωνιστεί σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου. Έχεις αγωνιστεί και στον Παναθηναϊκό. Μάλιστα, έχεις κατακτήσει και τρόπαια…
«Αυτά δεν έχουν σημασία. Και μιλώντας και σε πολλά μικρά παιδιά σε camp που πάω, τους λέω πως το σημαντικότερο πράγμα που θα κερδίσουν στον αθλητισμό είναι οι διαπροσωπικές σχέσεις και οι φιλίες χρόνων που θα χτίσουν. Εγώ, για παράδειγμα, έχω κρατήσει επαφές με ξένους συμπαίκτες μου από πάρα πολλές χώρες. Οπότε δεν έχω εμπάθεια με τους Γερμανούς, αλλά με τον τρόπο που φέρονται οι Γερμανοί απέναντι μας. Γι’ αυτό χάρηκα πάρα πολύ με τη νίκη της Ν. Κορέας».
Άλλο πολιτική και άλλο αθλητισμός. Απλά κάποιοι το εκμεταλλεύονται, ε;
«Έτσι ακριβώς…».
Αιγάλεω.. «Βάλε μέσα Γκαγκαλούδη να καεί το πελεκούδι» κι’ εκεί;
«Ο Γκαγκαλούδης θα παίξει πάντα εκεί που του αρέσει, εκεί που νιώθει ευχάριστα και πάντα εκεί που θέλει ο ίδιος. Και δυστυχώς ή ευτυχώς πήρα φέτος μία απόφαση ζωής, ότι δεν πρόκειται να φύγω ποτέ ξανά από την Αθήνα».
Η κόρη σου φταίει;
«Η κόρη δε φταίει. Η κόρη είναι η ζωή μου. Τώρα είναι και στα νήπια, οπότε πρέπει να είμαι εδώ. Δίπλα της. Καθώς την ταλαιπώρησα αρκετά τα τελευταία τέσσερα χρόνια Λειβαδιά – Θεσσαλονίκη, οπότε ήρθε η ώρα να ηρεμήσει κι αυτή. Έχει καταπιεί πολλά χιλιόμετρα. Οπότε, στενεύοντας πολύ τον κύκλο, οι επιλογές μου ήταν μετρημένες. Μου ήρθε μια πολύ καλή πρόταση από το Αιγάλεω και με βάση την ηλικία μου, αλλά και την καριέρα μου (καλή η κακή ο κόσμος θα κρίνει όχι εγώ), ήταν μία εύκολη απόφαση να δεχτώ. Τα παιδιά που είναι εκεί τα γνωρίζω, οι περισσότεροι από αυτούς είναι φίλοι μου από παλιά. Είναι και κοντά στο σπίτι μου στη Νέα Σμύρνη, οπότε εύκολα πήγα».
Στο Αιγάλεω, με σένα στο ρόστερ, πρέπει να ναι αισιόδοξοι ότι θα ανεβείτε κατηγορία…
«Δεν υπάρχει τίποτα σίγουρο στον αθλητισμό. Κι’ εγώ αυτό το έζησα στο πετσί μου, όσο ήμουν στον Ηρακλή. Γιατί, ήμασταν δύο χρόνια φαβορί και δύο χρόνια δεν ανεβαίναμε κατηγορία. Πρέπει να παλέψεις, να μοχθήσεις και να είσαι σοβαρός για να τα καταφέρεις. Και αν είσαι φαβορί, πρέπει να το αποδεικνύεις κάθε εβδομάδα μέσα στο γήπεδο. Απλώς, εγώ είμαι πάντα αισιόδοξος και σίγουρος γι’ αυτήν την ομάδα, που στόχος της είναι η άνοδος. Γι’ αυτό και πήγα. Ήθελα να βρω μία ομάδα που να ‘χει στόχο».
Έχεις δηλώσει σε παλαιότερη συνέντευξή σου ότι « είμαι ο πιο αντιπαθητικός παίκτης ». Από πού προκύπτει αυτό;
«Πάνω απ’ όλα στη ζωή πρέπει να’ χεις την ευθύνη των πράξεών σου και αυτοκριτική. Εγώ δυστυχώς ή ευτυχώς στην καριέρα μου έχω κάνει «τέρατα». Ορισμένα, γιατί ήμουν παιδί και έβραζε το αίμα μου, άλλα γιατί έπεσα σε παγίδα που δεν μπόρεσα να αποφύγω, και άλλα γιατί ήθελα και τα έκανα. Αυτά με έκαναν αντιπαθητικό. Είναι δεδομένο αυτό, γιατί σε όποιο γήπεδο και αν πάω, με βρίζουν οι οπαδοί».
Με έναν προπονητή που σου’ χει πει να κουρευτείς, τι έκανες;
Ήταν μια παράξενη ιστορία αυτή τότε.
«Του είπα να βγάλει μαλλιά, γιατί ήταν καραφλός. Γιατί, όταν στα 22 μου χρόνια έχω κάνει μία καλή πρώτη χρονιά στον Άρη, και στη δεύτερη χρονιά έρχεται ο προπονητής και μου λέει «αν δεν κουρευτείς δεν παίζεις», αυτό είναι παρωδία.
Οι συμπαίκτες μου, όμως, με υπερασπίστηκαν. Στη συνέχεια απολύθηκε και ο προπονητής. Όχι για μένα, αλλά επειδή η ομάδα δεν πήγαινε και πολύ καλά. Μετά ήρθε ο Αλεξανδρής. Που στην πορεία έγινε πατέρας μου. Είναι ο δεύτερος πατέρας μου. Πήραμε και το ευρωπαϊκό εκείνη τη χρονιά και όλα κύλησαν όμορφα. Γι’ αυτό, πρέπει να τονίσω, ότι στη ζωή πρέπει να’ χεις υπομονή. Ιδιαίτερα στον αθλητισμό. Γιατί μπορεί κάτι να ξεκινήσει στραβά, αλλά μπορεί να τελειώσει πολύ όμορφα».
Ο Παναθηναϊκός είναι η ομάδα της καρδιάς σου. Πήρες και πρωτάθλημα αγωνιζόμενος εκεί. Έφυγες, όμως, γρήγορα…
«Έφυγα γιατί ήθελα να παίζω. Ήμουν μικρός… Παρόλο αυτά, συνεχίζω να βλέπω τον Παναθηναϊκό στο μπάσκετ, στο ποδόσφαιρο, στο βόλεϊ».
Είσαι απ’ όλες τις μπάντες Παναθηναϊκός!
«Ο λόγος που αγαπήθηκα περισσότερο απ’ όσους έπαιξαν, και μετά, βέβαια, με μίσησαν, είναι επειδή δεν πούλησα ποτέ οπαδιλίκι. Όλοι ήξεραν και τι ομάδα είμαι, όλοι έχουν δει το τατουάζ που έχω στο πόδι μου. Φαίνεται έτσι κι’ αλλιώς. Είναι καταπράσινο με το τριφύλλι. Όμως, αυτό είναι διαφορετικό με τη δουλειά που επέλεξα να κάνω. Τον Παναθηναϊκό τον έχω κερδίσει τρείς φορές στην καριέρα μου. Και ο αριθμός είναι πολύ δυνατός, διότι για να κερδίσεις τον Παναθηναϊκό τρείς φορές, με τις ομάδες που έπαιζα εγώ, είναι πάρα πολύ δύσκολο. Οπότε, αυτό που θέλω να πω για τον Παναθηναϊκό είναι ότι δεν είναι απλά μία ομάδα.. είναι τρόπος ζωής, γιατί έτσι μεγάλωσα. Πρώτη φορά πήγα στο γήπεδο εννιά μηνών, απ’ ότι μου χε πει ο πατέρας μου. Σε αγώνα μεταξύ του Παναθηναϊκού και της Λάρισας. Έχω πάει σε πολλά γήπεδα της γης με τον Παναθηναϊκό. Έχω δει… παίκτες και παίκτες, που τώρα αν αρχίσουμε να απαριθμούμε θα χάσουμε το μέτρημα. Η αρρώστια είναι αρρώστια και το μικρόβιο, μικρόβιο. Ακόμα και στα χάλια μας, το μικρόβιο είναι εκεί».
Μας θυμίζεις τις ομάδες;
«Με τον ΠΑΟΚ, τον Άρη και νομίζω είναι μία με τη Ρόμα, έχοντας ως τεχνικό διευθυντή τον Ντέγιαν Μποντίρογκα».
Στον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό, τι μπορεί να γίνει ώστε να αλλάξει η κατάσταση;
«Όταν έχεις πρόεδρο άνθρωπο του Ολυμπιακού αυτά παθαίνεις».
Θεωρείς, δηλαδή, ότι ο Αλαφούζος το κάνει επίτηδες;
«Δεν ξέρω αν το κάνει επίτηδες, αλλά αυτός ο άνθρωπος κατέστρεψε τον Παναθηναϊκό. Και συνεχίζει να τον καταστρέφει μέρα με τη μέρα».
Όταν όμως οι καιροί ήταν δύσκολοι, δε βρέθηκε κανείς να σώσει τον Παναθηναϊκό.
«Αυτό δεν με ενδιαφέρει. Να έπεφτε ο Παναθηναϊκός στη Γ’ Εθνική. Και η ΑΕΚ έπεσε και δε διαλύθηκε. Και επειδή συζητάω με φίλους από την παλιά θύρα 13 και συμφωνούν οι απόψεις μας, προτιμότερο είναι να παίξει ο Παναθηναϊκός στο τοπικό πρωτάθλημα, παρά να χάνει από ομάδες, όπως ο Πλατανιάς, η Επισκοπή, και να ξεφτιλίζεται από ομάδες, που δεν έχουν ούτε στο ελάχιστο την ιστορία που έχει ο Παναθηναϊκός».
Ποιος είναι ο πιο σημαντικός άνθρωπος που έχεις παίξει μαζί του;
«Ο Φραγκίσκος Αλβέρτης. Ο Φράνγκι για μένα ήταν τεράστιο μάθημα στη ζωή μου και έχοντάς τον για συμπαίκτη ένα χρόνο, έμαθα πολλά δίπλα του. Μ’ αγαπούσε κιόλας. Έχουμε κρατήσει επαφές».
Παραδειγματιζόσουν από τα «έργα» του;
«Δεν μπορούσες να αντιγράψεις τίποτα απ’ αυτόν τον άνθρωπο. Και από τον χαρακτήρα του και από την προσωπικότητά του. Εγώ είμαι ο Γκαγκαλούδης, αυτός είναι ο Αλβέρτης. Πολύ μεγάλη διαφορά. Και άμα πατάς στα πόδια σου και είσαι προσγειωμένος, ξέρεις ποιος είναι ο Αλβέρτης».
Μουντιάλ βλέπεις;
«Θα ήθελα πάρα πολύ να το βλέπω, αλλά έχω αηδιάσει με κάποια παιχνίδια. Όπως το Δανία – Γαλλία. Θεωρώ πως τώρα βλέπουμε καλό Μουντιάλ. Στα νοκ άουτ παιχνίδια. Αν και δεν είναι ένα από τα καλά Μουντιάλ. Αλλά μπορεί, έτσι όπως εξελίσσεται, να δούμε και κάποια έκπληξη».
Ποιος πιστεύεις ότι μπορεί να το πάρει;
«Δύσκολη ερώτηση. Δεν θεωρώ ότι ξεχωρίζει κάποια ομάδα. Πραγματικά δε γνωρίζω. Εγώ υποστήριζα την Τυνησία, καθώς εκεί αγωνίστηκα και πολλοί από τους παίκτες της Εθνικής ομάδας είναι φίλοι μου…».
ΠΗΓΗ: ΠΡΩΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑsports.ert.gr.
2018-07-05 08:00:27
