Γιατί τα συστήματα υποβοήθησης αποτυγχάνουν στην οδήγηση το ξημέρωμα;

Μια πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Nature Communications αποκαλύπτει ότι οι άνθρωποι υπερτερούν των αυτοματοποιημένων συστημάτων οδήγησης, ιδίως νωρίς το πρωί και κατά την πλοήγηση σε διασταυρώσεις.

Η ανάλυση περιελάμβανε πάνω από 37.000 συγκρούσεις οχημάτων, συγκρίνοντας περίπου 35.000 συγκρούσεις με ανθρώπινη οδήγηση με 2.100 συγκρούσεις με ενεργά αυτοματοποιημένα συστήματα.

Τα ευρήματα δείχνουν ότι τα αυτοματοποιημένα οχήματα υφίστανται πέντε φορές περισσότερες συγκρούσεις κατά την ανατολή ή το ηλιοβασίλεμα και δύο φορές περισσότερες συγκρούσεις σε στροφές σε σύγκριση με τους ανθρώπους οδηγούς.

Η μελέτη αναδεικνύει σημαντικούς περιορισμούς στις τρέχουσες δυνατότητες της τεχνολογίας αυτόνομης οδήγησης.

Οι κάμερες και οι αισθητήρες αυτών των συστημάτων δυσκολεύονται με τις συνθήκες χαμηλού φωτισμού και τον ποικίλο φωτισμό, συχνά παρερμηνεύοντας τις σκιές ή αποτυγχάνοντας να ανιχνεύσουν εντελώς τα αντικείμενα.

Το πρόβλημα αυτό είναι εμφανές στις δοκιμές σύγκρουσης, όπου τα οχήματα με συστήματα ημιαυτόνομης οδήγησης συχνά φρενάρουν αργά ή καθόλου για προσομοιωμένους πεζούς ή ζώα.

Επιπλέον, η μελέτη επισημαίνει ότι η επίγνωση της κατάστασης στις διασταυρώσεις αποτελεί κρίσιμη αδυναμία για τα αυτοματοποιημένα συστήματα.

Τα συστήματα αυτά επικεντρώνονται κυρίως σε περιοχές κοντά στο όχημα, χάνοντας απομακρυσμένους κινδύνους που ένας ανθρώπινος οδηγός θα μπορούσε να εντοπίσει, όπως μια ομίχλη σε απόσταση μισού χιλιομέτρου.

Αντίθετα, οι οδηγοί είναι πιο πιθανό να προβούν σε προληπτικές ενέργειες, όπως επιβράδυνση ή αλλαγή λωρίδας κυκλοφορίας, πολύ πριν από τη σύγκρουση.

Τα στοιχεία δείχνουν ότι πριν από τις συγκρούσεις, τα αυτοματοποιημένα οχήματα συνήθως διατηρούν μια ευθεία πορεία και σταθερή ταχύτητα μέχρι να χρειαστούν ελιγμοί έκτακτης ανάγκης.

Αντίθετα, οι οδηγοί επιδεικνύουν πιο προληπτική συμπεριφορά, όπως επιβράδυνση και ελιγμούς, για να αποφύγουν πιθανά ατυχήματα.

Η μελέτη υπογραμμίζει ότι τα σημερινά συστήματα υποβοήθησης του οδηγού είναι χρήσιμα αλλά δεν είναι ακόμη έτοιμα για πλήρως αυτόνομη λειτουργία.

Τα συστήματα αυτά αποδίδουν επαρκώς σε απλές συνθήκες οδήγησης, αλλά απαιτούν σημαντικές βελτιώσεις και συλλογή δεδομένων πριν από την επίτευξη πραγματικής αυτονομίας επιπέδου 4, όπου δεν απαιτείται ανθρώπινη παρέμβαση.