Πριν από περίπου τέσσερα χρόνια η Gordon Murray Automotive παρουσίασε το πρωτότυπο του T.50, ενός supercar «παλαιάς κοπής» σε ό,τι αφορά στον τρόπο σχεδίασης, παραγωγής αλλά και στα δυναμικά χαρακτηριστικά του.
Ως μοντέλο παραγωγής, μπορεί, -κατ’ επιλογήν- να μην διαθέτει προηγμένα ηλεκτρονικά συστήματα, ωστόσο ο Γκόρντον Μάρεϊ, ο διάσημος αεροδυναμιστής και ιδρυτής της εταιρείας, γνωρίζει τον τρόπο να κάνει το αυτοκίνητο να διακρίνεται ακόμα και να ξεπερνά άλλα που βρίθουν ηλεκτρομηχανικής.
Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά τού T.50 είναι η φτερωτή που υπάρχει στο πίσω μέρος του. Χάρη σε αυτή ο αέρας απομακρύνεται από το κάτω μέρος του αυτοκινήτου δημιουργώντας το φαινόμενο «ground effect», αυξάνοντας την κάθετη δύναμη κατά 50% και βελτιώνοντας τον αεροδυναμικό συντελεστή οπισθέλκουσας κατά 12,5%, σύμφωνα με την εταιρεία.
Ο Μάρεϊ είχε τη δυνατότητα να εφαρμόσει την ιδέα στο καινούργιο μοντέλο του και να την κάνει να είναι αποδοτική. Ωστόσο, αυτή δεν είναι καινούργια. Στο παρελθόν έχουν υπάρξει και άλλα οχήματα στα οποία υιοθετήθηκε. Ας θυμηθούμε κάποια από αυτά.
Chaparral 2J
Το περίεργο αγωνιστικό που δημιούργησε η ομάδα της Chaparral για να συμμετέχει το Πρωτάθλημα Can-Am (Canadian-American Challenge Cup), στην κατηγορία Group 7.
Το J2 παρουσιάστηκε το 1970 και διέθετε δύο φτερωτές από τανκ οι οποίες περιστρέφονταν από έναν μικρό δίχρονο δικύλινδρο κινητήρα που είχε αυτόν τον ρόλο.
Το αγωνιστικό αντιμετώπιζε πολλά μηχανικά προβλήματα τα οποία ανάγκαζαν την ομάδα να εγκαταλείπει, ωστόσο σε όσους αγώνες κατάφερε να ολοκληρώσει ήταν σημαντικά ταχύτερο των υπόλοιπων χάρη στη συμβολή του συστήματος. Η Chaparral είχε ξεκινήσει να πειραματίζεται με το «ground effect» ήδη από το 1967.
Brabham BT46B
Το μονοθέσιο της Brabham για τη Formula 1 ήταν αυτό στο οποίο ο Γκόρντον Μάρεϊ εφάρμοσε για πρώτη φορά την ιδέα της φτερωτής στο πίσω μέρος. Η BT46B σχεδιάστηκε για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1978.
Λόγω αυτής της δόθηκε το παρατσούκλι «fan car» και προσπάθησε να επωφεληθεί από το φαινόμενο «ground effect» που είχε εισαγάγει στη Formula 1 η Lotus 79 έναν χρόνο νωρίτερα (σημ.: 1977). Η BT46B με τη φτερωτή έκανε το ντεμπούτο της στο Σουηδικό Grand Prix με τον Νίκι Λάουντα να κερδίζει σε αυτό.
Όμως, αμέσως μετά τον αγώνα ο Μπέρνι Έκλεστοουν, ο ιδιοκτήτης της ομάδας, το απέσυρε από τον θεσμό έπειτα από αντιδράσεις των υπευθύνων των άλλων ομάδων.
McLaren F1
Το πρώτο supercar της McLaren που σχεδίασε ο Μάρεϊ και το οποίο έμελλε να μείνει στην ιστορία για τις επιδόσεις του και για την καινοτομία σε κάθε τομέα σε σχέση με τα υπόλοιπα της κατηγορίας στις αρχές του 1990.
Η F1 διέθετε δύο μικρούς ανεμιστήρες στο πίσω μέρος της οι οποίοι δεν ήταν εμφανείς όπως συμβαίνει με το T.50, ωστόσο είχαν τον ίδιο σκοπό και συνέβαλαν στην αυξημένη πρόσφυση του αυτοκινήτου.
Red Bull X2014
Δεν πρόκειται για υπαρκτό όχημα αλλά για ένα ψηφιακό δημιούργημα στο οποίο συνέβαλε ο Έντριαν Νιούι για το γνωστό βιντεοπαιχνίδι Gran Turismo.
Το X2014 εντάχθηκε στις επιλογές οχημάτων που είχαν οι παίχτες του Gran Turismo 6 το οποίο κυκλοφόρησε στα τέλη του 2013 για την κονσόλα PlayStation 3. Οι προγραμματιστές της Polyphony Digital συνεργάστηκαν με τον Νιούι, τον κορυφαίο αεροδυναμιστή και τότε Τεχνικό Διευθυντή της Red Bull Racing, για τη δημιουργία του εικονικού αγωνιστικού.
Στο πίσω μέρος του είχε τουρμπίνα η οποία εκτός από την πρόωση συνέβαλε και στη δημιουργία του «ground effect» με αποτέλεσμα να είναι το ταχύτερο όχημα από τα διαθέσιμα στο συγκεκριμένο βιντεοπαιχνίδι.
Ariel Aero-P Atom
To 2016 η Ariel παρουσίασε ένα πρωτότυπο το οποίο βασιζόταν στο Atom και είχε την ονομασία Aero-P Atom. Το χαρακτηριστικό του ήταν οι δύο ηλεκτρικά κινούμενοι ανεμιστήρες που υπήρχαν κάτω από το πάτωμά του.
Χάρη σε αυτούς το όχημα είχε την ικανότητα να κινείται ακόμα πιο γρήγορα στις στροφές απ’ ό,τι το Atom. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμα και σταθμευμένο το Aero-P Atom χαμήλωνε προς το έδαφος όταν τίθονταν σε λειτουργία οι δύο φτερωτές, κάτι που ήταν εμφανές σε όσους ήταν βρίσκονταν κοντά του.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
