Απομένουν λίγοι αγώνες για την ολοκλήρωση του πρωταθλήματος και με αυτήν θα έρθει και το κλείσιμο του κεφαλαίου Ferrari για τον Κάρλος Σάινθ. Ένα κεφάλαιο το οποίο μπορεί να μην εκπλήρωσε, ίσως, τις φιλοδοξίες του Ισπανού. Ωστόσο ήταν από πολλές απόψεις ιδιαίτερα χρήσιμο σε εκείνον.
Ο Σάινθ ήρθε στην Scuderia το 2021, αντικαθιστώντας τον Σεμπ Φέτελ. Την περίοδο εκείνη ο Λεκλέρ ήταν ο de facto νούμερο 1 οδηγός στο Μαρανέλο. Εντούτοις ο Σάινθ στάθηκε αξιοπρεπέστατα απέναντί του, αφήνοντας υποσχέσεις για ακόμη μεγαλύτερα πράγματα στη συνέχεια.
Πολλοί θεωρούσαν ότι ο Κάρλος θα μπορούσε το 2022 να επικρατήσει εντός της ομάδας. Κάτι τέτοιο, βέβαια, δεν συνέβη τελικά. Ο Λεκλέρ ήταν και είναι ταχύτερος του Σάινθ. Κάτι το οποίο στην σύγχρονη F1 μετράει πολύ περισσότερο από ότι στο παρελθόν.
Τι εννοούμε, όμως, ακριβώς με τον όρο «ταχύς»; Η απάντηση δεν είναι τόσο απλή. Και δεν έχει καμία σχέση με τη λογική: δώστε σε όλους το ίδιο αυτοκίνητο και όποιος κερδίσει είναι ο ταχύτερος. Αυτά ισχύουν για τις ταινίες τύπου Gone in 60 seconds, όχι για την κορωνίδα του μηχανοκίνητου αθλητισμού.
Να είστε σίγουροι ότι εάν δίνατε στον κάθε οδηγό του grid ένα μονοθέσιο της αρεσκείας του εκείνος θα τα πήγαινε περίφημα. Φυσικά θα υπήρχαν και πάλι οι λίγοι που θα ξεχώριζαν από τους υπολοίπους ακόμη και εάν τα θεωρητικά μονοθέσια που προαναφέραμε είχαν πανομοιότυπες επιδόσεις.
Αλλά μην φανταστείτε τίποτε θηριώδεις διαφορές μεταξύ των οδηγών στο σημερινό grid. Οι περισσότεροι οδηγοί θα ήταν μέσα στο ίδιο δέκατο του δευτερολέπτου.
Αυτοσχεδιασμός
Κατά συνέπεια στον ορισμό του «ταχέος οδηγού» πρέπει να λάβουμε υπόψη μας και άλλες παραμέτρους όταν μιλάμε για την F1. Η σημαντικότερη εξ αυτών είναι η ικανότητα αυτοσχεδιασμού. Πώς λειτουργεί, δηλαδή, ο κάθε οδηγός όταν τα πράγματα -μονοθέσιο, συνθήκες στην πίστα, ελαστικά- δεν είναι της αρεσκείας του.
Σε τέτοιου είδους σενάρια οδηγοί όπως ο Φερστάπεν, ο Λεκλέρ και ο Χάμιλτον παλιότερα υπερτερούν. Μπορούν να κάνουν την διαφορά. Με άλλα λόγια οι οδηγοί αυτοί έχουν την ικανότητα να προσαρμόζονται καλύτερα σε εναλλασσόμενες συνθήκες γύρω τους.
Είτε λόγω φυσικού χαρίσματος είτε λόγω εμπειρίας. Έτσι θα δείτε αυτούς τους οδηγούς να είναι πιο συχνά από ότι οι υπόλοιποι στο προσκήνιο. Να μάχονται για poles και νίκες ενώ οι teammates τους μένουν πίσω.
Σε τέτοιες περιπτώσεις εμφανίζονται και οι εντυπωσιακές διαφορές μεταξύ οδηγών που έχουν το ίδιο μονοθέσιο. Ένας «ταχύς» οδηγός του σήμερα, λοιπόν, είναι ένας οδηγός που έχει μεγάλο εύρος λειτουργίας, δηλαδή μπορεί να αποδίδει συνεχώς πάνω από ένα επίπεδο ασχέτως συνθηκών. Ακριβώς όπως ισχύει και για ένα καλό μονοθέσιο σήμερα.
Ιδιαίτερα χαρίσματα
Υπό το παραπάνω πρίσμα, ο Κάρλος Σάινθ δεν είναι ένας τέτοιος οδηγός. Τα προτερήματα που έχει ο Κάρλος θα ταίριαζαν περισσότερο σε προηγούμενες εποχές του σπορ. Ο Κάρλος είναι ένας οδηγός με εξαίρετο car control, πανέξυπνος στρατηγικά και με ιδιαίτερη έφεση στην διαχείριση των ελαστικών.
Τα χαρακτηριστικά αυτά θα ταίριαζαν γάντι στην F1 των 70s ή των 80s. Τότε που νικητές αναδεικνύονταν συνήθως οι οδηγοί-στρατηγοί όπως οι Λάουντα, Πικέ και φυσικά ο μεγαλύτερος εξ αυτών, Αλέν Προστ.
Θυμηθείτε την απίστευτη ψυχραιμία που επέδειξε ο Κάρλος στην περσινή Σιγκαπούρη. Όταν κρατούσε επίτηδες τον Νόρις στο DRS του για να αμυνθεί από τις Mercedes. Ήταν μία πραγματικά ιδιοφυής ενέργεια του Ισπανού την οποία δεν μπορούμε να εγγυηθούμε ότι θα την σκέφτονταν και άλλοι οδηγοί, μέσα στην πίεση ενός αγώνα.
Ωστόσο οι ικανότητες του Κάρλος δεν έχουν τον ίδιο αντίκτυπο σήμερα σε σχέση με εκείνον του παρελθόντος. Βλέπετε, ο τρόπος λειτουργίας των ομάδων έχει εξελιχτεί σε τέτοιον βαθμό πλέον, ώστε οι μηχανικοί και οι υπολογιστές καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος των παραμέτρων που δεν αφορούν στην οδήγηση του μονοθέσιου με την αυστηρή έννοια.
Ωριμότητα
Στην σημερινή F1 τα πλεονεκτήματα του Κάρλος δεν αρκούσαν στον Ισπανό ώστε εκείνος να καθιερωθεί εντός της ελίτ του σπορ. Και για αυτό εν τέλει έχασε την θέση του στην Ferrari από τον Χάμιλτον.
Ωστόσο αυτό δεν αναιρεί το ότι ο Σάινθ παραμένει ένας κορυφαίος οδηγός. Και το κυριότερο: ένας οδηγός ο οποίος κατάφερε να αποδώσει στο κορυφαίο δυνατό επίπεδο, όταν τα πάντα ήταν εναντίον του.
Η αναγγελία της μεταγραφής Χάμιλτον επέφερε σίγουρα ένα πλήγμα στην ψυχολογία του Ισπανού. Αλλά ο Κάρλος δεν λύγισε. Έσφιξε τα δόντια και κάνει μέχρι στιγμής την καλύτερη χρονιά του με την Ferrari.
Δώστε στον Σάινθ ένα «λογικό» μονοθέσιο σε ένα «κανονικό» τριήμερο και εκείνος μπορεί να κερδίσει τον οποιονδήποτε. Όπως έκανε χθες στο Μέξικο Σίτι. Προετοιμάζοντας στην εντέλεια τα ελαστικά του και όντας απίστευτα γρήγορος από την αρχή της προσπάθειας, κρατώντας αρκετό ελαστικό για τον βασανιστικό τρίτο τομέα της πίστας. Ήταν μία «καθηγητική» pole για τον Ισπανό, την οποία κανείς εκ των Φερστάπεν, Νόρις ή Λεκλέρ απείλησε ποτέ.
Ο Κάρλος έχει πια ωριμάσει ως οδηγός και βρίσκεται στην καλύτερη φόρμα της καριέρας του. Έχει εισέλθει, δηλαδή, σε εκείνο το σύντομο χρονικό διάστημα -3 ή 4 χρόνια συνήθως- στο οποίο οι καμπύλες εμπειρίας και ικανότητας ενός αθλητή συμπίπτουν σε πολύ υψηλές τιμές.
Ο Σάινθ απέδειξε φέτος ότι έχει μάθει από τα λάθη του παρελθόντος. Έχει μία πρωτόγνωρη ηρεμία στις κινήσεις του ακόμη και όταν οδηγεί στα όρια της πρόσφυσης. Και αποχαιρετώντας την Ferrari ανυπομονεί για το νέο κεφάλαιο της καριέρας του στην Williams. Όχι, όμως, πριν σηκώσει μία ακόμη σημαία στο Μαρανέλο.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
