Έως και το 40% ανθρώπων με χρόνιο πόνο υποφέρει παράλληλα από κατάθλιψη ή άγχος, ένα βαρύ φορτίο που οι γιατροί συχνά αποτυγχάνουν να αντιμετωπίσουν, προκύπτει από ανασκόπηση της βιβλιογραφίας.
Αν και η σχέση ανάμεσα στον πόνο και τη διάθεση είναι γνωστή εδώ και δεκαετίες, το μέγεθος του προβλήματος φαίνεται πως δεν έχει γίνει αντιληπτό.
Πρόκειται για ένα παραμελημένο ζήτημα δημόσιας υγείας για το οποίο πρέπει να υπάρχει συστηματική αξιολόγηση των ασθενών και πρόσβαση στην κατάλληλη φροντίδα, τονίζουν οι επικεφαλής της μελέτης στο Πανεπιστήμιο «Τζονς Χόπκινς».
Το 37% των ασθενών πληρούσε τα διαγνωστικά κριτήρια της μείζονος κατάθλιψης
Επισημαίνουν ακόμα ότι οι ασθενείς με χρόνιο πόνο και ταυτόχρονη κατάθλιψη ή άγχος συνήθως εξαιρούνται από τις κλινικές μελέτες θεραπειών για τον πόνο, μια πρακτική που καθιστά μεν πιο εύκολη την ανάλυση των δεδομένων, αφήνει όμως εκτός έναν σημαντικό πληθυσμό ασθενών με επιπλέον ανάγκες.
Η μετα-ανάλυση εξετάζει δεδομένα 376 προηγούμενων μελετών για 347.000 ενηλίκους ασθενείς με χρόνιο πόνο σε 50 χώρες, οι οποίοι είχαν αξιολογηθεί για συνολικά επτά συμπτώματα άγχους και κατάθλιψης.
Τέτοια συμπτώματα εμφάνιζαν οι τέσσερις στους δέκα, με το 37% να πληροί τα διαγνωστικά κριτήρια της μείζονος κατάθλιψης και το 17% τα κριτήρια της διαταραχής γενικευμένου άγχους.
Ακόμα, το 8% πληρούσε τα κριτήρια της διαταραχής πανικού και το 2% τα κριτήρια κοινωνικού άγχους, αναφέρουν οι ερευνητές στο JAMA Network Open».
Η μελέτη δεν εξετάζει τους μηχανισμούς της σχέσης ανάμεσα στο άγχος και την κατάθλιψη -η οποία θα μπορούσε δυνητικά να είναι αμφίδρομη- προσφέρει όμως ενδείξεις ότι η στενοχώρια και το ψυχολογικό στρες μπορεί να αυξάνουν τον κίνδυνο «αλγοπλαστικού» πόνου, ένα είδος χρόνιου πόνου που προκύπτει από αλλαγές στον τρόπο με τον οποίο ο εγκέφαλος και ο νωτιαίος μυελός επεξεργάζονται τα επώδυνα ερεθίσματα.
Η σχέση είναι πιθανώς πολυσύνθετη και για την κατανόησή της θα απαιτηθούν περαιτέρω μελέτες. Στο μεταξύ, λένε οι ερευνητές, η ιατρική κοινότητα πρέπει να δημιουργήσει πλαίσιο συστηματικών ελέγχων, να κατευθύνει τους ασθενείς στις διαθέσιμες λύσεις και να κινητοποιηθεί για την ανάπτυξη νέων θεραπευτικών προσεγγίσεων.
