Στον χώρο της υγείας, υπάρχουν κάποιες αθέατες απειλές που συχνά περνούν απαρατήρητες, ωστόσο οι συνέπειές τους είναι δραματικές. Μία από αυτές είναι το λεγόμενο Clawback, ο μηχανισμός αυτόματης επιστροφής χρημάτων που επιβάλλεται από τον ΕΟΠΥΥ στους Παρόχους Υγείας.
Στον κλάδο των Κατ’ οίκον Αναπνευστικών Υπηρεσιών, οι συμβεβλημένοι Πάροχοι κρούουν το κώδωνα του κινδύνου για τους σχεδόν 100.000 ασφαλισμένους που ήδη δέχονται θεραπεία στο σπίτι καθώς διαμαρτύρονται ότι το Clawback έχει ξεπεράσει κάθε όριο φτάνοντας στο ποσοστό ρεκόρ του 41%. Αν προστεθεί και η υποχρεωτική έκπτωση (rebate) του 5%, το συνολικό ποσοστό αγγίζει το 46% κάτι που καθιστά τον συγκεκριμένο κλάδο ως τον πιο επιβαρυμένο ανάμεσα στους συμβεβλημένους κλάδους του ΕΟΠΥΥ.
Ασθενείς με Χρόνια Αναπνευστική Πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ) που κάνουν Οξυγονοθεραπεία στο σπίτι 24 ώρες την ημέρα, ασθενείς με Σύνδρομο Άπνοιας στον Ύπνο που χρειάζονται συσκευή CPAP καθώς και ασθενείς που η αναπνοή τους υποστηρίζεται μηχανικά με την χρήση Αναπνευστήρα, βρίσκονται σήμερα στον αέρα καθώς δεν λαμβάνουν την ποιότητα των υπηρεσιών που θα έπρεπε και όπως μάλιστα αναφέρουν οι επαγγελματίες του κλάδου, σε ορισμένες περιοχές αδυνατούν να έχουν και πρόσβαση στην ίδια τη θεραπεία παραμένοντας για μεγάλα χρονικά διαστήματα εντός των νοσοκομείων, επιβαρύνοντας το κράτος με πολλαπλάσιες δαπάνες.
Όπως καταγγέλλει ο Σύλλογος Παρόχων Αναπνευστικών Υπηρεσιών, αυτό συμβαίνει γιατί η πλειοψηφία των συμβεβλημένων με τον ΕΟΠΥΥ Παρόχων Αναπνευστικών Υπηρεσιών βρίσκεται σήμερα σε οικονομική ασφυξία. Πρακτικά το κράτος τους αποζημιώνει μόνο για τους μισούς ασφαλισμένους καθώς το κόστος των υπολοίπων καλύπτεται από τις ίδιες τις εταιρείες. Ενδεικτικά για το έτος 2024 το ποσό των 31 εκατομμυρίων ευρώ (M.O Clawback 39% επι της συνολικής δαπάνης) απαιτείται από το κράτος να επιστραφεί λόγω υπέρβασης του προϋπολογισμού και είναι να αναρωτιέται κανείς.
Έχει επανεξετάσει κάποιος τα όρια του προϋπολογισμού όσον αφορά τις Αναπνευστικές Υπηρεσίες βάσει της πραγματικής εικόνας σήμερα;
Όπως αναφέρεται από το Σύλλογο Παρόχων Αναπνευστικών Υπηρεσιών έντονο πρόβλημα παρατηρείται σε ασθενείς (μεταξύ των οποίων και παιδιά) που δεν μπορούν να βγουν από τις ΜΕΘ της χώρας και να μεταφερθούν με ασφάλεια στο σπίτι για τη συνέχιση της θεραπείας τους λόγω της δυσκολίας ανεύρεσης Παρόχου. Αυτό, όπως τονίζει ο σύλλογος, γίνεται λόγω της αδυναμίας αγοράς νέων ιατρικών συσκευών που συνοδεύουν τη θεραπεία, απόρροια της δυσμενούς οικονομικής κατάστασης που έχουν περιέλθει οι Πάροχοι με την επιστροφή χρημάτων του μηχανισμού Clawback.
Και αν σε οποιοδήποτε άλλο κλάδο η διακοπή στην εφοδιαστική αλυσίδα προϊόντων ή υπηρεσιών μπορεί να μην συνδέεται με άμεσο κίνδυνο για τον ασθενή, στον κλάδο των Αναπνευστικών Υπηρεσιών δεν συμβαίνει το ίδιο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η περίοδος του κορονοϊού όταν χιλιάδες ασθενείς νοσηλεύτηκαν στις ΜΕΘ των νοσοκομείων με αναπνευστικά προβλήματα και οι Πάροχοι επιτυχώς αποσυμπίεσαν το Εθνικό Σύστημα Υγείας με την ασφαλή μεταφορά & συνέχιση της θεραπείας στο σπίτι σώζοντας χιλιάδες ζωές.
Αντίστοιχα σήμερα ο κλάδος λειτουργεί με συνεχείς προκλήσεις καθώς υπό οποιεσδήποτε συνθήκες στηρίζει ασθενείς στο σπίτι 24 ώρες το 24ωρο, 365 ημέρες το χρόνο, ακόμα και σε περιπτώσεις ακραίων φαινομένων, όπως διακοπή ηλεκτροδότησης λόγω καιρικών φαινομένων (φωτιές – χιόνια), φροντίζοντας για τη συνεχή παροχή οξυγόνου με τη φιάλη ή το συμπυκνωτή ή τη συνέχιση της θεραπείας σε Αναπνευστήρα Υποστήριξης της ζωής.
Ο Σύλλογος Παρόχων Αναπνευστικών Υπηρεσιών έχει απευθύνει με σειρά παρεμβάσεων προς την Πολιτεία και τον ΕΟΠΥΥ, ζητώντας την επαναξιολόγηση του πλαισίου αποζημίωσης.
«Είναι επιτακτική ανάγκη το Υπουργείο Υγείας και ο ΕΟΠΥΥ να ακολουθήσουν αυτό που συμβαίνει σε όλη την Ευρώπη, να χρηματοδοτήσουν τις υπηρεσίες κατ΄ οίκον νοσηλείας και ιδιαίτερα αυτή της αναπνευστικής υποστήριξης αποφορτίζοντας με αυτό τον τρόπο τα νοσοκομεία και να εξοικονομήσουν πόρους προς όφελος των ίδιων των ασφαλισμένων και του ίδιου του κράτους»
«Το Clawback, στην παρούσα μορφή του, δεν είναι απλώς άδικο, είναι επικίνδυνο», δηλώνουν χαρακτηριστικά. «Γιατί στο τέλος δεν πληρώνουν μόνο οι εταιρείες. «Πληρώνουν» οι ίδιοι οι ασθενείς».
