Η ιστορία της μοτοσικλέτας είχε πολλούς πρωτοπόρους που συνέβαλλαν να φτάσουμε στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα. Από τα πρώτα χρόνια του 20ού αιώνα υπήρξαν άνθρωποι που πειραματίστηκαν και δοκίμασαν τεχνολογίες και τεχνικές που άλλες χρησιμοποιήθηκαν και άλλες δεν ταίριαξαν με τα δίκυκλα.
Υπάρχουν όμως κάποιες καινοτομίες οι οποίες έφεραν επανάσταση στον κόσμο της μοτοσικλέτας και βοήθησαν τη βιομηχανία να προχωρήσει μπροστά τόσο στην απόδοση όσο και στην ασφάλεια. Το newsmoto μάζεψε τις έξι πιο σημαντικές τεχνολογίες που άλλαξαν για πάντα την ιστορία της μοτοσικλέτας.
Τηλεσκοπικό πιρούνι και monoshock αμορτισέρ
Οι πρώτες μοτοσικλέτες στο τέλος του 19ου αιώνα ήταν ουσιαστικά ένας μικρός θερμικός κινητήρας τοποθετημένος σε ένα ποδήλατο. Η πρώτη μεγάλη αλλαγή που ουσιαστικά έκανε το ποδήλατο μοτοσικλέτα ήταν η τοποθέτηση τηλεσκοπικού πιρουνιού.
Η πρώτη προσπάθεια να κατασκευαστεί μοτοσικλέτα με τηλεσκοπικό πιρούνι έγινε το 1908 από τον Άλφρεντ Σκοτ. Η μοτοσικλέτα του Σκοτ ήταν η πρώτη με τηλεσκοπικό πιρούνι – όχι υδραυλικό – που για την εποχή ήταν κάτι… διαστημικό. Ο ανταγωνισμός έμεινε άναυδος μπροστά σε αυτήν την τεχνολογία και όποιος οδήγησε τη μοτοσικλέτα διαπίστωνε την καταπληκτική της συμπεριφορά.
Το περίεργο είναι ότι ο Σκοτ δεν επέμεινε σε αυτήν την τεχνολογία και τα επόμενα μοντέλα που επέστρεψαν στην τεχνολογία άκαμπτου σωλήνα. Έπρεπε να περάσουν σχεδόν 30 χρόνια από εκείνη την εποχή και να φτάσουμε στο 1935 όταν η BMW τοποθέτησε στις R12 και R17 τα πρώτα υδραυλικά πλέον τηλεσκοπικά πιρούνια.
Αντίθετα με το τηλεσκοπικό πιρούνι, η πρώτη προσπάθεια για τοποθέτηση μονού αμορτισέρ πίσω ήρθε πολύ αργότερα, τη δεκαετία του 1970. Η Yamaha ήταν η πρώτη που έφερε στο προσκήνιο την τεχνολογία monoshock το 1972 σε ένα motocross μοντέλο της και γρήγορα την ακολούθησαν όλοι οι Ιάπωνες κατασκευαστές.
Αλουμινένιο πλαίσιο
Μέχρι τη δεκαετία του 1970 όλες οι μοτοσικλέτες κατασκευάζονταν με ατσάλινα πλαίσια. Η καινοτομία της χρήσης αλουμινίου φαίνεται πως ανήκει στον Νικ Ομπάκα, ο οποίος για πρώτη φορά τη δεκαετία του 1970 κατασκεύασε αγωνιστικό πλαίσιο από αλουμίνιο.
Οι κατασκευαστές μοτοσικλετών αποφάσισαν να κάνουν το βήμα προς το αλουμίνιο στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Το 1982 η Honda με τη βοήθεια του Αντόνιο Κόμπας, παρουσίασε το πρώτο αγωνιστικό περιμετρικό αλουμίνιο πλαίσιο. Έναν χρόνο αργότερα είχαμε το πρώτο πλαίσιο σε μοτοσικλέτα παραγωγής που παρουσιάστηκε από την Suzuki στο RG250Γ.
Πολλοί ωστόσο αναφέρουν ότι η πρώτη πραγματική μοτοσικλέτα με περιμετρικό αλουμινένιο πλαίσιο ήταν η Yamaha FZR1000 του 1987.
Ηλεκτρονική ανάφλεξη
Μια από τις πιο σημαντικές τεχνολογίες που εφαρμόστηκαν στις μοτοσικλέτες ήταν η ηλεκτρονική ανάφλεξη στον κινητήρα, το γνωστό μας CDI. Αυτό έγινε για πρώτη φορά το 1969 όταν η Kawasaki παρουσίασε στην Αμερική την W1 Mach3.
Εκείνη την εποχή οι υπόλοιποι κατασκευαστές από την Ιαπωνία δεν ασπάστηκαν αυτήν την τεχνολογία, σε αντίθεση με τους Ευρωπαίους οι οποίοι αμέσως έσπευσαν να την τοποθετήσουν στα μοντέλα τους. Πρώτη η Ducati το 1973 και έπειτα οι Moto Guzzi και BMW Motorrad παρουσίασαν μοντέλα με ηλεκτρονική ανάφλεξη.
Μόλις στο τέλος της δεκαετίας του 1970 οι Honda, Suzuki και Yamaha αποφάσισαν να ακολουθήσουν αυτόν το δρόμο βάζοντας σχεδόν σε όλα τους τα μοντέλα τη νέα τεχνολογία.
Φρένα με δίσκους και ABS
Πολλοί δε θα το πιστέψετε αλλά οι δίσκοι σε μοτοσικλέτα χρησιμοποιήθηκαν πρώτη φορά το 1923. Εκείνη τη χρονιά παρουσιάστηκε η αγωνιστική μοτοσικλέτα RA Douglas η οποία ήταν εξοπλισμένη με δίσκους στα φρένα εμπρός και πίσω. Το σύστημα είχε εξελιχθεί από το τμήμα έρευνας της Βρετανικής Επιτροπής Αυτοκινήτου και Μοτοσικλέτας.
Παρά το γεγονός ότι το σύστημα της Douglas είχε αρκετή δύναμη, δεν είχε την απαραίτητη συνέπεια με αποτέλεσμα το πείραμα να σταματήσει μετά από δύο χρόνια.
Έπρεπε να περιμένουμε μέχρι τη δεκαετία του 1960 για να δούμε την πρώτη μοτοσικλέτα παραγωγής με δίσκους στα φρένα. Η MV Agusta ήταν η πρώτη που τόλμησε να βάλει δίσκους και το 1965 η Honda έφερε στο προσκήνιο τα υδραυλικά φρένα με δίσκους που συναντάμε ακόμα και σήμερα.
Όσο για την πρώτη μοτοσικλέτα που χρησιμοποίησε ABS στα φρένα, αυτή ήταν η BMW K100 πίσω στο μακρινό 1988.
Χυτές ζάντες
Μια ακόμα σημαντική καινοτομία που χρησιμοποιήθηκε στις μοτοσικλέτες ήταν οι χυτές ζάντες. Θα σας φανεί περίεργο αλλά μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1970 όλες οι μοτοσικλέτες είχαν ζάντες με ακτίνες.
Οι πρώτες προσπάθειες έγιναν το 1966 από τον Έλιοτ Μόρις ο οποίος τελικά το 1973 παρουσίασε τις πρώτες χυτές ζάντες από μαγνήσιο. Τα πρώτα δειλά βήματα έγιναν το 1975 όταν η Moto Guzzi, η MV Agusta και η Harley Davidson σε κάποια μοντέλα της είχαν ως προαιρετική επιλογή τη χρήση χυτών ζαντών.
Η πρώτη μοτοσικλέτα ωστόσο που πουλήθηκε με χυτές ζάντες ήταν η Yamaha RD400C το 1976. Το παράδοξο της υπόθεσης ήταν ότι οι ζάντες της Yamaha ήταν κατά 100 γραμμάρια πιο βαριές σε σχέση με τις ακτινωτές της προηγούμενης μοτοσικλέτα.
Σύστημα Traction Control και IMU
Ερχόμενοι στη σύγχρονη εποχή, τα συστήματα ασφάλειας έχουν εξελιχθεί πάρα πολύ. Ένα από τα πιο σημαντικά είναι το σύστημα ελέγχου της πρόσφυσης ή πιο γνωστό Traction Control. Η πρώτη εταιρεία που τοποθέτησε TCS σε μοτοσικλέτα ήταν η BMW Motorrad στην K1 του 1988.
Αργότερα, το 1992 ήταν η σειρά της Honda να τοποθετήσει στην ST1100 Traction Control ως προαιρετική επιλογή. Από το 2007 η Ducati ανέβασε τον πήχη ακόμα πιο ψηλά τοποθετώντας μονάδα αδράνειας IMU στην 1098R που συνεργαζόταν με το TCS. Αυτή η μονάδα περιλάμβανε αισθητήρες και γυροσκόπια που είχαν τον έλεγχο της δύναμης που περνάει στον πίσω τροχό, υπολογίζοντας την κλίση, τη θέση του γκαζιού, την πρόσφυση και το βάρος.
Σήμερα πολλές μοτοσικλέτες χρησιμοποιούν προηγμένα συστήματα Radar με υψηλού επιπέδου καινοτομίες όπως Adaptive Cruise Control και ηλεκτρονικές αναρτήσεις. Όλες όμως οι μοτοσικλέτες δε θα είχαν φτάσει στο επίπεδο που βρίσκονται αν δεν υπήρχαν οι πρωτοπόροι μιας άλλης εποχής.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
